بررسی باقیمانده مالاشیت گرین در ماهی قزل‏آلای پرورشی استان همدان

این مطالعه با هدف بررسی رخداد باقیمانده مالاشیت گرین در ماهی قزل‏آلای رنگین کمان پرورشی استان همدان انجام گرفت. رخداد باقیمانده مالاشیت گرین در نمونه‏های اخذ شده از 94 مزعه پرورش ماهی قزل‏آلای رنگین‏کمان با استفاده از آزمون الایزا (elisa) تعیین شد. روش آزمون با توجه به معیارهای اتحادیه اروپا اعتبارسازی شد. میزان بازیافت روش در نمونه‏های تلقیح شده برای مالاشیت گرین و لوکومالاشیت گرین به ترتیب بالاتر از 85 درصد و کمتر از 17 درصد بود و انحراف معیار نسبی در هر دو مورد کمتر از 15 درصد بود. میزان قابلیت جستجو (detection capability; ccβ) برای مالاشیت گرین کمتر از 0/5 میکروگرم بر کیلوگرم تعیین شد که پایین‏تر از حد 2 میکروگرم بر کیلوگرم بود که به عنوان mrpl توسط اتحادیه اروپا برای مالاشیت گرین تعیین شده است. با تفاسیر صورت گرفته این روش برای سنجش باقیمانده مالاشیت گرین در نمونه‏های عضله ماهی قزل‏آلا روش مناسبی می‏باشد ولی برای سنجش لوکومالاشیت گرین اعتبار ندارد. با توجه به حد تشخیص روش کار، 45/71، 52/17، 52/63 و 47/05 درصد از نمونه‏های ماهی ‏قزل‏آلای جمع‏آوری شده از استخرهای پرورش ماهی نهاوند، همدان، رزن و کبودرآهنگ حاوی باقیمانده مالاشیت گرین بودند. غلظت باقیمانده مالاشیت گرین در نمونه‏های مثبت در محدوده، 0/459 تا 11/985 میکروگرم بر کیلوگرم بود. با توجه به غیر مجاز بودن مصرف مالاشیت گرین در پرورش آبزیان، حضور مالاشیت گرین در نمونه‏های ماهی می‏تواند یک خطر بالقوه برای سلامت عمومی جامعه انسانی باشد.